Zdrada z perspektywy psychoterapeuty

Tu jest chyba odpowiedź na to co zrobić by zdrada się nie przydażyła http://razempsycholog.pl/blog/wpis/gabinet-psychologiczny-warszawa/dobry-zwiazek-perspektywa-psychologiczna.html

Przepraszam bardzo ale uważam, że ten komentarz "Domyślam się, że brak seksu oznacza, że żona nie chce z panem współżyć lub robi to bardzo rzadko, a może zamiast ją oceniać i zrzucać winę na nią, to zastanowić się dlaczego ona nie chce? My kobiety też mamy potrzeby seksualne i jeżeli rezygnujemy z nich to przez z bardzo ważnego powodu, albo choroba albo zachowanie faceta. Warto o tym zanim się zacznie oceniać." To takie psychologiczne przemądrzanie, a może należałoby napisać, że za relacje w związku odpowiedzialne są obie strony? Psycholog amator

Domyślam się, że brak seksu oznacza, że żona nie chce z panem współżyć lub robi to bardzo rzadko, a może zamiast ją oceniać i zrzucać winę na nią, to zastanowić się dlaczego ona nie chce? My kobiety też mamy potrzeby seksualne i jeżeli rezygnujemy z nich to przez z bardzo ważnego powodu, albo choroba albo zachowanie faceta. Warto o tym zanim się zacznie oceniać.

Zawsze tak jest, ze "winny" jest sfrustrowany seksualnie facet poszczony miesiacami od seksu. Nie kobieta, ktora go odmawia. Az dziwne, ze zadna z w/w pan nie widzi prostego zwiazku przyczynowo-skutkowego pomiedzy zdrada partnera, a brakiem seksu.

Wątpliwości czy zdrada emocjonalna jest gorsza, ma chyba ten, co zdradza. Jak mnie program szpiegowski NinjaLogger pomógł uświadomić sobie, że mój mąż opowiada kochankom o naszym pożyciu, to najpierw zwymiotowałam.

Słuchaj Nie jestem ekspertką, ale poruszyło mnie to co napisałaś i tak pomyślałam, że skoro twój mąż jest tak bardzo wierzący to może macie w parafii jakiegoś sensownego księdza, który zechciałby przyjść do Was do domu i porozmawiać z Wami na temat tej sytuacji. Moim zdaniem mogło by to pomóc. Pozdrawiam

Witajcie, mam nadzieję że ktoś będzie w stanie udzielić mi wskazówki co dalej?? Od 10 lat jestem mężatką, od 4,5 roku również matką bliźniąt. Po porodzie w natłoku obowiązków zapomniałam o mężu- dziś to wiem. Dbałam o dzieci, dom, kochałam się z mężem ale to nie było czułe, raczej z obowiązku. Ufałam mojemu mężowi bezgranicznie – nie wiedziałam że jemu jest tak źle. Mój mąż zagorzały katolik- każdy pierwszy piątek miesiąca spowiedź-komunia dawał poczucie bezpieczeństwa, wiedziałam że z kimś takim nic złego nie może mnie spotkać…..a jednak. W listopadzie zauważyłam sms-a którego nie chciał mi pokazać, już od jakiegoś czasu ciągle chodził z telefonem. Przyznał się że ma kochankę, że się zakochał, mój świat się zawalił, wiara we wszystko nagle legła. Przez kilka dni nic nie jadłam płakałam. On nie wiedział co robić, z jednej strony nowa miłość, ekscytacja, z drugiej wierna żona i małe dzieci, został żeby przemyśleć sprawę. Postawił warunek zostanie, ale 1 raz w tygodniu będzie się z nią spotykał w kawiarni, bo jeśli to odetnie tak po prostu to nie da sobie rady…… w desperacji zgodziłam się. Nie muszę chyba pisać co czułam jak jechał na spotkanie, znosiłam to wszystko cierpliwie. Po dwóch miesiącach w styczniu powiedział że zostaje….. byłam bardzo szczęśliwa. Święta były naszymi najpiękniejszymi świętami, Sylwester również. Teraz jednak nie radzę sobie z emocjami, on mówi że powinniśmy odpocząć od siebie, że musi sprawdzić czy za mną zatęskni. Przez ten cały czas od kiedy się dowiedziałam codziennie kochaliśmy się, wiem że jemu pod tym względem ze mną jest dobrze, a nawet bardzo dobrze ……… ale ja czuję się jak szmata, materac, ale kocham go ponad wszystko i nie potrafię tego uciąć, poprosić go o wyprowadzkę ….. Poza tym są dzieci które kochają go ponad wszystko, wiem że dla nich warto powalczyć, ale czy to jeszcze ma jakikolwiek sens ?? W międzyczasie dowiedziałam się kim ona jest (on nie wie że ja wiem) to koleżanka z pracy – pracujemy razem ja, mąż i ona - codziennie ją widujemy, nie radzę sobie z tym , jak dalej żyć codziennie ją widując i wiedząc że on też ja widuje. Nie chcę żeby zmienił pracę, bo tu mam go na oku. Nie potrafię mu wybaczyć tego że zrobił mi to ,,pod nosem” a jeśli by ją wybrał (nadal może to zrobić w każdej chwili) co wtedy ze mną. Pewnie już jestem pośmiewiskiem w pracy, bo przecież żona dowiaduje się ostatnia ……. To jakiś koszmar, gdyby nie dzieci już dawno ……………………………………………..

Można... też nie wiem jak... można to wybaczyć i o tym zapomnieć? regularne drugie życie? alternatywną rzeczywistość? sdf

Jeżeli to drugie życie trwało 10 lat to powiem krótko -SZOK. Nie wiem jak można na dłuższą metę tak żyć na dwa fronty a co dopiero 10 lat!!!

hej Oli Słuchaj to co piszesz to normalnie nadaje się na film, nie dość, że Cię zdradził to jeszcze chce się dzieckiem zajmować jakbyś Ty nie była matką. Dziewczyno moim zdaniem dajesz się poniżać, co to jest, że to jego decyzja, że się na jakiś czas wyprowadzi by przemyśleć. Nie chcę Cie namawiać do czegokolwiek ale pamiętaj, że jeżeli rozwód z orzeczeniem winy jednego z małżonków to facet nie tylko na dziecko ale i na Ciebie będzie musiał płacić alimenty a majątek, który nabyliście po małżeństwie jest Twój! Słuchaj, ja Ci przez maila nie pomogę, moim zdaniem w takim stanie jakim jesteś powinnaś iść do dobrego psychologa by pomógł Ci nazwać te emocje, które się w Tobie aż gotują. Nie wiem skąd jesteś jak z Warszawy to mogę kogoś polecić - ale sama też możesz pewnie bez problemu kogoś znaleźć, a moim zdaniem potrzebujesz pomocy. Na koniec życzę Ci by ten Twój facet się opamiętał i na kolanach do Ciebie wrócił, ale żeby tak było nie możesz robić z siebie ofiary, która potulnie czeka co jej pan i władca zdecyduje. A może on poszedł do tamtej bo trochę ostrzej się z nim obchodzi i musiał ją zdobywać. Masz mocne argumenty, żeby go postraszyć. A jak już do Ciebie wróci to musicie iść na terapię małżeńską bo sami sobie nie poradzicie i albo on znów od Ciebie odejdzie albo ty go znienawidzisz za to co Ci zrobił. Trzymaj się i posłuchaj moich rad, a najlepiej pomóż sama sobie i idź do psychologa ja aż takiej dogłębnej wiedzy nie mam by Ci pomóc.

Witaj Buddy, to bardzo prawdziwe, co napisałeś... a co, jeżeli to "drugie życie" trwało 10 lat? co to było za małżeństwo? pytań jest wiele...

Co do kwestii prania, gotowania i sprzatania na swoim, to... Pral juz od jakiegos czasu tylko swoje rzeczy, jak wlaczal pranie, wiec nie bedzie to dla niego wyzwaniem. Gotowanie tez dla niego nie problem, bo zje na miescie, gorzej ze sprzataniem, ugotuje sie we wlasnym sosie. tylko, czy rzeczywiscie brakuje mu tak bardzo ciszy i spokoju, do ktorego od nas tak uciekal? Zawsze czystego mieszkania i kochanki gotowej o kazdej porze i na jak dlugo sie chce. twierdzi, ze nie ma z nia kontaktu juz od miesiaca, bo musi wyczyscic glowe. Nie wiem, czy mu w to wierzyc. Proponowal mi, by dziecko zostalo z nim..... Oczywiscie sie na to nie zgodze, ale nie moge uwierzyc, ze mogl nawet o tym pomyslec. Egoizm i altruizm w jednym stali domu.... Aga, czy to mozliwe, zeby rzeczywiscie sie tak zakochal? Twierdzi, ze kocha, ze mu na niej zalezy. Czy to rzeczywiscie jest milosc, czy tak chore zauroczenie?

Dziekuje Aga za Twoj czas i odp. Tak jest jak zycie paralizuje rozum. Nie wiem juz, co jest dobre, a co zle. Serce smieje mi sie w twarz. To samo serce, ktore ponad trzy lata temu wypelnialo mnie niewyobrazalnymm szczesciem. Czuje ogromna nadzieje i milosc do tego czlowieka. Jest moim przyjacielem, a przy przyjacielu byc sie powinno na dobre i na zle. Ja tak niestety czuje... Wiem, jestem zalosna i glupia. Nie potrafie jednak....przyklad= 3 dni temu mial sie wyprowadzac do hotelu, powiedzialam, ze wolalabym, zeby zostal....no i zostal... Boze, jestem glupia, sama siebie podkladam i tne sobie nadgarstki ale to wszystko z ogromnej obawy, ze jak zamknie drzwi, to juz nie wroci, a pozniej czekac mnie beda tylko bolace procedury alimentacyjne, kredytowe, sprzedaz domu, banki, urzedy, magistraty, przeprowadzka... Nie zostane w tym samym miesie, wiec szukanie nowej pracy, przedszkola, mieszkania... Samotna matka... w najgorszych koszmarach mi sie to nie snilo Na swieta zostaje sama w domu z synkiem. To byl wlasny wybor, nie kara. Tak chce. On wynajmuje pokoj na ten czas i ma wszystko przemyslec, w ktora idzie strone. W jednej z rozmow powiedzial, ze najwiekszym powodem, dla ktorego mialby zostac jest niechec zranienia mnie jeszcze bardziej.... Serio????? Tylko tyle??? To tak strasznie boli, ze ja nie znajduje w sobie gniewu, zlosci, nienawisci. Czuje jakbym zyla w innym wymiarze. Rzadko placze. Nie klocimy sie. mam nadzieje, ze on poczuje, ze tu jest jego dom i tu czuje sie dobrze. Tak, wiem, nie tego tu potrzeba, ale jak postawic sprawe w tym samym punkcie raz jeszcze. Przyjdzie z pracy i mam powiedziec " wiesz co, przemyslalam to, chce bys sie wyprowadzil i to jak najszybciej?" kompletnie zmielilo mi mozg. Czuje sie jak pacynka szmaciana. Uwazam sie za inteligentna osobe, a ta sytuacja chyba mnie troche przykleszczyla. Czuje sie jak chora psychicznie. Jakbym krzyczala tylko w srodku.

Słuchaj Nie chcę Ci prawić morałów powinnaś to lub powinnaś tamto. Jeżeli sama przeczytasz to co napisałaś to dostrzeżesz takie zdania "straciłam do niego zaufanie", "dla niego ważny jest wygląd" "zamierza zwalić winę na mnie" - dziewczyno przecież to dzieciak, który nie dorósł do roli ojca, partnera, męża! Może wiek też robi swoje taki kryzys średniego wieku ale niezależnie od wszystkiego TY zasługujesz na szacunek i przede wszystkim powinnaś zacząć od siebie, czyli zacząć siebie szanować. Po takim czymś powinnaś wylać na niego "kubeł zimnej wody" to jedyna moim zdaniem szansa na to by się obudził z tego mirage'u w którym żyje. Wystaw jego walizki za próg i niech do niej jedzie natychmiast, albo niech sobie znajdzie inne lokum i zobaczy ile życie trosk i zmartwień z sobą niesie jak nagle będzie musiał sobie sam uprać, ugotować itd. Dziewczyno gwarantuję Ci, że nie minie miesiąc jak "kolega" będzie klęczeć przed Tobą i prosić Ciebie o wybaczenie. I nie wybaczaj bezwarunkowo, ma iść na terapię do psychologa i poznać dlaczego to zrobił a nie Ciebie obarczać winą, ta wina jest tylko po jego stronie. Jeżeli tego nie zrobisz to masz 90% szansy, że się to powtórzy. Zrób to jak najszybciej, ma się wyprowadzić!

Witam Was wszystkich... Czuje sie, jakby ktos wraz z sercem i dusza wyrwal mi wieksza czesc mozgu. Nie potrafie myslec logicznie. Dlatego, przedstawie po krotce moja sytuacje z nadzieja, ze ktos rzetelnie z intencja dobrego czlowieka powie, co powinnam robic. To glupia prosba, wiem. Jak mozna uzalezniac swoje wybory od opinii kogos w internecie(?)... Otoz taka opinia na pewno wieloe wniesie i otworzy mi nowe kanaly myslowe, moze dowiem sie czegos nowego... Moja historia jest taka... Jestesmy ze soba od ponad 3 lat, ja 29, on 37. Milosc jak z bajki, zgrani pod wzgledem emocjonalnym, te same priorytety, inteligentni, podobne pasje, radosc ze spedzania wspolnie czasu...Pojawila sie ciaza. Zaczelam miec kompleksy, bo zauwazylam, ze coraz rzadziej sie kochamy, a wiec czulam, ze w moim stanie uprawiamy seks juz tylko, kiedy ja o to poprosze, czasami ze lzami w oczach. Kidy dziecko mialo 3 miesiace odkrylam w komputerze Mojej Milosci wielomiesieczne, bardzo czeste, kilkugodzinne wizyty na stronach agencji towarzyskich. Oczywiscie zapewnial mnie, ze tylko z ciekawosci ogladal. Po kontach bankowych nie widzialam zadnych podejrzanych tranzakcji lub wyplat. Wiem, ze tego by nie zrobil. Bylo mi niezmiernie przykro i stopniowo stracilam do niego zaufanie... A moje poczucie wlasnej wartosci nadal spadalo (cialo po ciazy jeszcze mnie nie zadawalalo). Nie musze wspominac chyba, ze przy dziecku czestotliwosc seksu byla bardzo niska. Dziecko bardzo dlugo spalo z nami, wiec jak juz sie kochalismy, to w salonie na kanapie, podlodze. On juz byl tym sfrustrowany, ja zadowolona, ze mamy ten czas dla siebie. Dodam jeszcze tylko, ze ciaza pojawila sie bardzo szybko, bo juz po 4 miesiacach bycia razem. Rok temu oswiadczyl mi sie, mowiac, ze nigdy do nikogo tego nie czul i nigdy nie byl pewien tak, jak teraz, ze tak bardzo chce z kims byc. Przez caly czas powtarzal raz na jakis czas patrzac mi gleboko w oczy, bym mu obiecala, ze nigdy go nie zostawie, ze kocha mnie jak wariat. Mamy dwuletniego synka, dom na kredycie i....poltoramiesieczny romans... Moj narzeczony na wyjazdach integracyjnych wdal sie w romans. Na podstawie 4 weekendow, telefonow i smsow (dzieli ich ok 300km) twierdzi, ze sie zakochal, ze kocha, ze prawdopodobnie chce odejsc. Nie zamierzal mi sie do tego przyznac, wrocil z wigilii firmowej kompletnie zalany, wiec soprawdzilam jego tel, bo czulam, ze cos jest nan rzeczy. Zamierzal zwalic wine na mnie oskarzajac mnie o rozne bledy (jako wymowki do tego co zrobil) i ze juz nie kocha... Ona niezalezna, bez dzieci, rodziny, z mieszkaniem, samochodem,mieszkanie czyste, w weekndy mozna u niej lezec w lozku do ktorej sie chce, bo zadne male stopki nie przychodza o 6 i nie kaza wstawac i wlaczac bajek i siedziec przed tv dla towarzystwa... Dodam, ze jestem osoba dosc atrakcyjna, czego nie mozna powiedziec o tej drugiej pani. Owszem, brzydka nie jest, raczej przecietna. Ja wiem, ze dla niego bardzo liczy sie wyglad, ale teraz mowi, ze tym razem wyglad to nie wszystko. Nie chce isc do psychologa, bardzo licze, ze ktos tutaj poswieci swoje dobre serce i czas i ogarnie moje mysli... To jest bardzo swieza sprawa, jeszcze razem mieszkamy, nie klocimy sie, zyjemy jak przyjaciele, ale z bolem w sercach i oczach. Dadam jeszcze, ze odkad pojawil sie nasz synek, nasze zycie seksualne zaczelo kulec, az do tego stopnia, ze robilismy to szybko, by sie maly nie obudzil na dywanie w salonie, spieci, raz w miesiacu... Wiem, ze ona dala mu pelen relaks i seks jakiego dawno nie mial. To ona do niego podeszla i zaczela z nim flirtowac, mimo, ze mial obraczke na palcu (kiedy sie zareczylismy, oboje wlozylismy obraczki). On nie mogl przestac o niej myslec, zaczynaly sie telefony, smsy, a kiedy wyjechalam niedawno na miesiac do rodzicow z dzieckiem, poszli na calosc... Prosze, co w takiej sytuacji powinnam zrobic, pakowac sie i wyjechac? Walczyc? O co? On nie kocha mnie taka miloscia, jaka dazy ja. Powiedzial mi wczoraj, ze juz nigdy nie bedzie miedzy nami pasji, nawet, jesli zostanie. Co za paradoks! Zdradzajacy jeszcze ma wybor... Wiem, ze jestem zalosna, ja po prostu w to nie wierze, ze mozna miec tak silna wole zostawienia rodziny, narzeczonej, dac im odejsc setki km stad, bo poznal kogos 2 miesiace temu i sie zakochal....... Ludzie, o co chodzi...?

Jakbym czytała o sobie...

fajnie, ze artykuł został wzbogacony takim mini bilansem w formie pytań. Ile prawdy jest w stwierdzeniu, że terapeuta może zaprowadzic pacjenta nie dalej niż sam doszedł? Sądze,że w opini wielu osób jeśli ktos nie przeżył tego co ja, nie potrafi mi pomóc. Jak psychoterapeuta radzi sobię w przypadku takiej konfrontacji?

Buddy ciekawie to napisał Zgadzam się zdrada nie odbywa się tylko na poziomie cielesnym ale również intelektualnym i emocjonalnym - a to oznacza, że powrót do "rzeczywistości" jest trudny lub wręcz niemożliwy!